Netjes de regels volgend, een afvinkblaadje naast de computer. ‘Vipassanã’ (de Boeddhistische term voor het observeren van de werkelijkheid binnen jezelf) klinkt als het voorbeeldmodel voor vijftien jaar Berlijnse techno en elektronica. Ook al rolt openingstrack ‘Vikara’ binnen als een twijfelloze technostomper die het beste van de nacht in dystopische beats vervat. De plaat zinkt vrij snel naar te veel perfectie benaderende zielloosheid waarbij de muzikale voorbeelden gewoon uit de speakers spatten. Halverwege lijkt Certain Creatures (Oliver Chapoy) zelfs schaamteloos de Amerikaanse Apparat te worden. Het gebrek aan goede klanken wordt op zijn Bandcamp-pagina ruimschoots met woorden getemperd. Het is Chapoy die het album ‘Dark Pool’ van Black Rain, van de nodige productie voorzag. Hij ontdekte, na een stormachtig hardcoreverleden, techno en power electronics. Met ‘Vipassana’ wil hij de relatie tussen zichzelf en externe stimuli ontdekken. Het kan klinken als een leuke ontdekkingstocht, maar het blijft toch wantrouwig luisteren naar ‘Vipassanã’. Alsof het iets te veel goed geprobeerd is. Een bepaalde klank te doordacht. Een doel te ijverig nagestreefd. ‘Vipassanã’ klinkt als de te geperfectioneerde poging tot doorbreken in het techno-walhalla.