Lloyd Cole, inderdaad, de Britse singersongwriter die samen met zijn Locomotions hitjes scoorde met onder meer ‘Rattlesnakes’ en ‘Perfect Skin’, bracht in 2013 het album ‘Selected Studies Vol. 1’ uit op Bureau B. Het was een samenwerking met Hans-Joachim Roedelius die een zeer geslaagd resultaat opleverde. Cole was al enkele jaren solo heel actief op het gebied van elektronische muziek. Zijn grote voorbeeld bleek Roedelius te zijn, waardoor hij deze samenwerking niet licht opvatte. Alvorens het opnemen van de plaat aan te vatten, maakte Cole heel wat meer muziek die nog niet eerder in welke vorm dan ook is verschenen. Het label vroeg hem echter om in de ongebruikte stukken te grasduinen, die allemaal gecreëerd zijn zonder gebruik te maken van keyboards, piano of computers. Die laatste werden uiteraard wel gebruikt voor het opnemen van de elektronische geluiden die Cole via het manipuleren van allerlei circuits in elkaar wist te knutselen. Elf stuks, soms wat ingekort, die soms helemaal op zichzelf staan en hier en daar duidelijk werden gemaakt met het oog op de inbreng van de Duitse grootmeester. De stukken klinken speels, ingetogen en inventief, waardoor geen enkel stuk prijsgeeft dat het veelal puur om experimenten ging, op zoek naar geluiden en klanken die konden dienen om samen met Roedelius verder uit te werken. ESB, voorheen Elektronische Staubband, wordt gevormd door Yann Tiersen, Lionel Laquerrière en Thomas Poli. De drie zijn verwoede aanhangers van analoge synthesizers en hebben elk een grote collectie apparatuur in hun verzameling zitten. Sinds 2010 komen ze geregeld samen voor concerten en in 2013 brachten ze een eerste single op de markt. Hun drukke werkschema laat niet veel ruimte om samen aan de slag te gaan om een plaat op te nemen, maar eind vorig jaar lukte het. Het trio dook tien dagen de studio in, elk met twee van zijn meest geliefkoosde synthesizers, en het kosmische jammen kon beginnen. De neerslag van die tiendaagse bestaat uit zeven nummers, waarvan het merendeel inderdaad de zweverige, kosmische kant opgaat. Alleen ‘Late’ geeft ruimte aan variatie, aan een verslavende laatavondbeat zelfs en ontvelt zich zo tot het meest verrassende stuk van dit album.