1. Black Rain & Shapednoise
Autonomous Lethality
Apophis
(Cosmo Rhythmatic)
Het Italiaanse Shapednoise bouwt op het dystopische doempakket ‘Apophis’, samen met Black Rain, aan een nieuwe vergankelijkheid. Alles moet kapot, klinkt het op ‘Autonomous Lethality’. Een immense portie uit elkaar rijtende noise, overspoeld door een overrompelende ritmelawine. Een schreeuw wordt onderdrukt door sonische trillingen en onheilspellende synths. Intens verwoestend.
2. thisquietarmy
Purgation/Purification
Anthems for Catharsis
(Consouling Sounds)
Tien jaar is Eric Quach, de man achter thisquietarmy, inmiddels bezig de grenzen van donkere ambient en drones te verkennen en te verleggen. Soms werkt hij samen met illustere namen als Noveller of Locrian, maar meestal doet hij het gewoon alleen. Vijf van de zes stukken op ‘Anthems for Catharsis’ zijn donkere en dreigende geluidsmuren. Het gestapelde stuk indringend geluid op ’Purgation/Purification’ is daar een zeer mooi voorbeeld van.
3. Blanck Mass
Loam
Dumb Flesh
(Sacred Bones)
Benjamin John Power, helft van Fuck Buttons, debuteerde vier jaar geleden solo als Blanck Mass. Op zijn tweede album ‘Dumb Flesh’ klinkt het geluid dik, intens en opzwepend. Opener ‘Loam’ begint met een vervormde en vertraagde sample van een of andere popsong die zeeziek door een loop zwalkt, en langzaam maar zeker wordt gekaapt door een bende stofzuigersynths.
4. Dälek
Classical Homicide
From Filthy Tongue of Gods and Griots
(Ici d’ailleurs)
Voor een album dat meer dan tien jaar oud is (en nu opnieuw wordt uitgebracht), klinkt Däleks ‘From Filthy Tongue of Gods and Griots’ nog zeer eigentijds. MC Dälek, producer Oktopus en DJ Still definieerden in 2002 het hiphopgenre tot in de oorspronkelijke essentie. Dälek doorzocht voor hun muziek alle mogelijke kratten vol muziekgeschiedenis, waarbij elementen van industrial, krautrock, noise, shoegaze, postrock en ambient werden gevonden en geherinterpreteerd in samenwerking met teksten die verder gaan dan de wereld van blingbling, getuige ‘Classical Homicide’.
5. Inner8
Daimon Anthem
Inner8
(Undogmatisch)
Overrompelende ritmes en Oosterse gezangen gebundeld als vaag gedefinieerde techno voor het hoofd en de geest. Het is een trend waar vooral de Italianen, hier in de vorm van Inner8 (het alias van Dadubs’ Daniele Antezza), heer en meester in zijn. Technische perfectie en sonische kwaliteit. Beats met meerwaarde, door hun complexiteit, de finesse en de idee van ultieme opoffering voor de perfecte dans, op het gelijknamige debuut gegoten in nummers als ‘Daimon Anthem’.
6. Maurice Louca
It Will Set
Salute the Parrot
(Nawa Recordings)
Vanuit Caïro bracht Maurice Louca ons een heftig en intens album dat is volgepropt met geluiden die naturel of erg bewerkt klinken, vervreemd van het oorspronkelijke geluid. Ritmisch klopt het helemaal. ‘Salute the Parrot’ biedt een gevarieerd geluid, waarin vele genres bij elkaar komen, van psychedelisch tot Chaabi. ‘It Will Set’ is een van de drie nummers met een prominente rol voor de stem van Chaabi-Zanger Alaa 50.
7. 99 Blows
I/O (Original Mix)
I/O
(Clang)
99 Blows is het alias van de Deen Rasmus Vestervig, die debuteerde met de ep ’I/O’ waarop hij invloeden uit ambient, dub, house, acid en disco mixt. Voor zijn muziek gebruikt hij vintage orgels, synthesizers en drummachines, waarvan hij het geluid flink mangelt. ‘I/O (Original Mix)’ haalt de mosterd dan weer overduidelijk bij Kraftwerk, Giorgio Moroder en vroege jaren 1990-Warp-artiesten als LFO en Black Dog Productions.
8. Lee Bannon
Paofex
Pattern of Excel
(Ninja Tune)
De Californische producer Lee Bannon liet de hiphop en jachtige jungle achter zich en belandde met zijn tweede album ‘Pattern of Excel’ ergens in de schemerzone tussen ambient en postrock, met rustige gitaren, statische ruis en drones. Op ‘Paofex’ voegt hij er (vervreemdende) stemsamples, orgel, synth, en percussie aan toe, met een uitermate weemoedig effect.
9. Aurélie Lierman
Where Are You?
(For Ensemble Royaal at Springfestival 2014 The Hague)
Het werk van de Belgisch-Rwandese componiste, zangeres en voormalig VRT-radiomaker Aurélie Lierman onderzoekt het gebied tussen documentaire, geluidskunst, improvisatie en hedendaagse muziek. Bij alles wat ze doet staat de menselijke stem centraal: zingend, sprekend, fluisterend, grommend. Op ‘Where Are You?’, dat ze opnam voor het Ensemble Royaal, speelt ze met statische ruis, omgevingsgeluiden en vervormde (radio)stemmen.
10. Jos Smolders
For RH (debris)
Modular Works 2015Q1
(Crónica)
Jos Smolders maakte eerder werk met Frans de Waard, Roel Meelkop, Jac van Bussel en Peter Duimelinks in THU20. Zijn ‘Modular Works 2015Q1’ is een muzikaal verslag van zijn bezigheden in het eerste kwartaal van 2015. De muziek is gemaakt met een modulaire, analoge synthesizer, waarbij drie titels verwijzen naar Robert Hampson (Loop, Main), al is het album eerder geïnspireerd door Pierre Henry. Diens liefde voor de schoonheid van klanken is hoorbaar in het ruimtelijke ‘For RH (debris)’.
11. Hope Drone
The Waves Forever Shatter upon Our Shores
Cloak of Ash
(Relapse)
Het Australische kwartet Hope Drone (gitarist Karl Hartwig, zanger-gitarist Christopher Rowden, bassist Aaron Pickersgill en drummer Francis Keil) maakte van haar tweede album ‘Cloak of Ash’ een verzameling epische, uitgesponnen nummers. Invloeden komen uit black metal, postrock en sludge, en worden afgewisseld met atmosferische stukjes, zoals ook op ‘The Waves Forever Shatter upon Our Shores’.
12. Grand Blue Heron
Gay Is the Lord
Hatch
(Jezus Factory Records)
Eind 2010 hield het Kortrijkse post-hardcore-drietal Hitch het na vijftien jaar voor gezien. Mich Decruynaere stond ondertussen mede aan de wieg van Supergenius. De ritmesectie Paul Lamont en Olivier Wychuyse vormt nu de spil van Grand Blue Heron, dat onlangs ’Hatch’ uitbracht. De muzikale invloeden zijn divers: jaren 1990-indierock, noise en seventies rock. ‘Gay Is the Lord’ kent daarbij een aanstekelijke laconieke en ironische ondertoon.
13. Virginia Wing
Estuary
Measures of Joy
(Fire Records)
Het geluid dat het Londense Virginia Wing (Alice Merida Richards, Sam Pillay en Sebastian Truskolaski) op haar debuut ‘Measures of Joy’ neerzet, valt het best te beschrijven als lieflijk verontrustend. Het album kent een wrange gespannen onderlaag, tegendraadse melodieën, volle, complexe drumlijnen, gewaagde wisselingen in de structuren en bovenal de betoverende zanglijnen van Richards, vaak simpel reciterend tegen een donkere of psychedelische achtergrond, zoals in ‘Estuary’.
14. Death and Vanilla
California Owls
California Owls EP
(Fire Records)
Het Zweedse duo Death And Vanilla bezit in de persoon van Marleen Nilsson iemand die met haar dromerige stem de perfecte spacepopsongs kan zingen. Op ‘California Owls’ laten ze hun voorliefde voor jaren 1960-Californische psychedelica nog sterker doorklinken dan op eerder werk. Het prachtige extraatje zit in het tweede deel, met synthesizers die refereren aan de Nederlandse elektronicapioniers Tom Disselvelt en Dick Raaijmakers, en hedendaagse navolgers als Stereolab.