‘Mind The Gap CD is in my car – it’s very distinctive to say the least – the stuff I think I hate – I have grown to love… that’s what’s good about it..’ Een mooier compliment kon componiste Rose Dodd niet geven aan onze hoofdredacteur Gé Huismans die met veel liefde en passie elke keer weer onze Mind The Gap-cd samenstelt.
Op Mind The Gap #114: Black To Comm, Geins’t Naït + Laurent Petitgand, 34423, Sonae, Jasmine Guffond, David Maranha & Helena Espvall, Oyaarss, Onmens, James Welburn, Linus + Skarbø/Leroux, A Place To Bury Strangers en Motorama. Het hoesontwerp is van de jonge Nederlandse kunstenaar Lou Mouw.
Wil je deze editie ook in huis? Bestel hier.
1. Black To Comm
Spiralen Der Erinnerung
Black To Comm (Type)
De uit Hamburg afkomstige muzikant, producer en Dekorder-labelbaas Marc Richter is al geruime tijd actief als Black to Comm, een alias waaronder hij uiteenlopende stijlen verkent: modern klassiek, krautrock, noise, intelligente pop en drones. Zijn nieuwe album ‘Black to Comm’ verkent (wederom) vooral de diepere, donkere en vaak surreële regionen van mens en muziek. ‘Spiralen der Erinnerung’ is een gruizig, traag voortslepend, en mooi gecomponeerd nummer dat inderdaad aan het denken zet.
2. Geins’t Naït + Laurent Petitgand
kkkk
Je vous dis (Ici d’ailleurs)
De Franse band Geins’t Naït bestaat al ruim dertig jaar en beweegt zich in de regionen van bands als Nurse With Wound. Voormalig bandlid Laurent Petitgand wordt inmiddels apart vermeld. ‘Je vous sis’ is een mengsel van modern klassiek, elektronische ritmes en rare stemmen. Sommige nummer hebben een melodische basis van piano of klassieke gitaar, waarbij de onderliggende samples soms klinken als een poging om afwijkende geluiden te injecteren om het allemaal niet te normaal te laten zijn, zoals ook op ‘kkkk’.
3. 34423
Romanesque
Masquerade (Kaico)
De uit Tokyo afkomstige muzikante Fumi Miyoshi maakt onder het alias 34423 met ‘Masquerade’ haar tweede volwaardige album op het Japanse Kaico-label. Vanuit haar achtergrond als pianiste, vermengt zij haar minimale techno met popinvloeden en mooie melodielijnen. In het uptempo nummer ‘Romanesque’ strooit zij her en der nog met noisy geluiden die er een crunchy geheel van maken.
4. Sonae
Gewitterspaziergang
Far Away is Right Around The Corner (Monika Enterprise)
Sonae is het project van Sonia Güttler uit Keulen. ‘Far Away Is Right Around The Corner’ is haar eerste album dat haar meteen een mooi plaatsje binnen het aan ambient verwante muziekgenre bezorgt. Op haar debuut bouwt ze geleidelijk een sfeer op, voegt wat toetsen toe, en geleidelijk verschijnt er een melodie, die naarmate de plaat vordert, alsmaar verder van de stereotiepe, donkere ambienttrips afwijkt. ‘Gewitterspaziergang’ kent al die elementen en laat je enigszins bevreemd achter.
5. Jasmine Guffond
RR Variation
Yellow Bell (Sonic Pieces)
Dit eerste album van de Australische (in Berlijn woonachtige) muzikante Jasmine Guffond onder haar eigen naam zoek een weg door drones, soundscapes en dwalende gitaarliedjes. Onder de naam Minit maakte Guffond vergelijkbare muziek: dobberende drones met de echo’s van een langzaam slijtend muziekdoosje, en ook ‘Yellow Bell’ heeft dat dromerige karakter. Afsluiter ‘RR Variations’ is een lang en kalm, maar relatief uptempo nummer van loops en trillende drones die om elkaar heen draaien.
6. David Maranha & Helena Espvall
Sandracca
Sombras Incendiadas (Three:Four)
De Portugese muzikanten Helena Espvall en David Maranha ontmoetten elkaar in 2006; in 2013 leidde dit tot de opnames van ‘Sombras Incendiadas’. De vier stukken op dit album zetten in op een rauwe synergie en organische sound. Het versterkte cellowerk van Espvall draagt de primitieve oerdrones van de vroege Velvet Underground in zich, terwijl multi-instrumentalist (en multidisciplinair kunstenaar) Maranha zich hier helemaal kan laten gaan op orgel en versterkte viool. ‘Sandracca’ brengt de werelden van minimalisme, dronefolk, noise en uitgebeende improvisatie naadloos bij elkaar.
7. Linus + Skarbø/Leroux
Down
Linus (el NEGOCITO)
Gitarist Ruben Machtelinckx en rietblazer Thomas Jillings (samen Linus) blinken uit in dromerig samenspel met bedwelmend effect, hunkerend naar eenvoud en puurheid. Op het album ‘Linus’ werken ze samen met de Noorse drummer Øyvind Skarbø (van Bly de Blyant en 1982) en en de Gentse gitarist Frederik Leroux. In het pastorale ‘Down’ is het banjospel sober en meditatief, waarbij Skarbø een wiegende marsmaat aangeeft – Jillings duikt pas halverwege op met zijn altklarinet.
8. Oyaarss
slikta dardedze
Zemdega (Ad Noiseam)
De uit Litouwen afkomstige Oyaarss combineert op zijn derde album ‘Zemdega’ de harde, scherpe tonen en beats van zijn album ‘Bads’ met de sferische poëzie van het album ‘Smaida greizi nakamiba’. Oyaarss vermengt IDM, industrial, post-metal, sludge, noise met ambient en hedendaagse minimal tot een opvallend geheel. Op ‘slikta dardedze’ snijdt hij hier nog een gefilterde stem doorheen, wat een unheimische sfeer oplevert.
9. Onmens
Posturing
Misdracht (Sideburn)
Het uit Gent afkomstige duo Onmens (alias van Bert Minnaert van Kapitan Korsakov en Kasper Van Esbroeck) brengt op haar debuutalbum ‘Misdracht’ energieke, en tegelijkertijd tamelijk donkere industriële elektronica, op basis van machines, zeer luide gitaren en wilde oerschreeuwen. Invloeden komen uit coldwave, Electronic Body Music, house, techno en dance. ‘Posturing’ is een exemplarisch nummer met overstuurde mechanische beats, afgemeten zang en geschreeuw.
10. James Welburn
Duration
Hold (Miasmah)
De Britse (en in Berlijn woonachtige) muzikant James Welburn schept, samen met The Necks-drummer Tony Beck, op zijn solodebuut ‘Hold’ wolken en nevels van geluid die bezeten drums en een driftig voortstappende bas beurtelings verduisteren en in het licht zetten. Als basis voor de klanklagen gebruikt Welburn de basgitaar; de geluiden hieruit verwerkt hij tot tot drones en noise. Welburn is beïnvloed door black metal en shoegaze, wat goed te horen is op ‘Duration’.
11. A Place To Bury Strangers
Deeper
Transfixiation (Dead Oceans)
Het New Yorkse trio A Place To Bury Strangers levert op haar vierde – extreem luide, maar zeer helder geproduceerde – langspeler ‘Transfixiation’ een krachtige combinatie van noise en shoegaze. Oliver Ackermann en consorten bouwen geluidsmuren waarin nog goed de verschillende elementen zijn te herkennen. Zoals voorheen, is het geheel nogal duister en morbide. Buitenbeentje op dit album is het bijna overstuurde ‘Deeper’, waar Ackermann bezwerend zingt dat hij dieper moet gaan.
12. Motorama
Old
Poverty (Talitres)
De Russen van Motorama dansen in het donker van de postpunk en verkiezen de melancholie van Joy Division boven pakweg The Jesus And Mary Chain. ‘Poverty’ telt negen licht onderkoelde nummers die kunnen worden omschreven als koortsige postpunk met een hoog (Brit)popgehalte. Qua sfeer en klank zitten ze op een lijn met DIIV, Wild Nothing of The Drums. Het springerige ‘Old’ is een van die catchy meezingnummers op dit album die gemakkelijk in je hoofd blijven rondzingen.