To Us The Beautiful, And To Those Who Disagree, May Their Eyes Fall Out’ is een toost uit Oekraïne waar de titel van deze plaat aan werd ontleed. De opvolger voor het ietwat excentrieke en experimentele ‘Do The Struggle’ uit 2012 klinkt heel wat toegankelijker. Twaalf nummers die een mengeling vormen van singersong, folk, gypsypunk en indierock en waarbij het stemgeluid van Franz Nicolay heel dikwijls doet denken aan een jonge Meat Loaf. Hij heeft zich omringd met bassist Andrew Seward (Against Me!) en drummer Ara Babajian (Leftover Crack) en gaf de productie in handen van legende J. Robbins (motor achter Government Issue, Jawbox, Burning Airlines en producer van een immense lijst indiebands). In de opener, en tevens titelnummer, is meteen heel duidelijk de verwantschap qua stem te horen tussen Franz en Marvin Lee Aday, zoals Meat Loaf eigenlijk heet. Iets minder bombastisch misschien, en voorzien van wat meer adem, maar we kunnen het niet negeren. Niet dat het echt stoort, daarvoor is het nummer te degelijk. Het zorgt natuurlijk meten voor een grote opsteker voor Nicolay, want die Amerikaanse radiozenders zullen hiervan smullen. En zo staan er nog wel een aantal gelijkaardige krakers op deze plaat, al hoedt hij er zich voor om in herhaling te vallen. ‘Talk To Him In Shallow Water’ is gebouwd rond banjoklanken en hij laat zich bijstaan door Marfa Lights op zang, die op en aantal nummers achtergrondzang verzorgt maar in dit nummer voluit mag gaan. ‘Bring Me A Mirror’ is dan weer eentje in een versnelling lager, waarin nog duidelijker wordt dat het bij Nicolay in dit project toch wel degelijk om ijzersterke teksten draait. De southern feel in heel wat liedjes geeft ze net dat tikje extra mee. De diversiteit en de eigenwijze manier waarmee de liedjes worden ingekleurd maken dit album tot meer dan Amerikaanse mainstream. Gelukkig maar.