Via Audiobulb, het label voor minimale muziek uit Sheffield, komen Japanse en Deense muzikanten tot ons. Aida en Nakamura zijn twee Japanse geluidskunstenaars die de handen voor dit project ineen slaan. Yuki Aida leverde in 2011 o.a. het album Songbook met ijle gitaarambient waarbij hij met zijn klankkleuren en texturen geïnspireerd werd door het werk van Ryuichi Sakamoto. Voor deze samenwerking ontwierp hij minimale patronen in het computerprogramma MAX/MSP. Tomotsugu Nakamura die normaal met akoestisch materiaal en field recordings werkt, gebruikte nu de halffabrikaten van Aida als bronmateriaal om tot het eindresultaat te komen. De stukken hebben namen van numerieke rangtelwoorden zoals gebruikt om de moleculaire structuur aan te duiden. Deze telwoorden zijn eigenlijk geen woord op zich maar normaalgesproken deel van een geheel; om ze zelfstandig te gebruiken is ze uit de contekst te plaatsen. Dat is wat dit album met de luisteraar doet: uit de contekst van het alledaagse leven om gelouterd verder te gaan. De eerste drie nummers hebben dezelfde klanken: een combinatie van de ruis en suisklanken van Staplerfahrer afgewisseld met voor het gehoor wat aangenamere lokroepen die doen denken aan de vogelwereld zoals Messiaen in zijn muziek gebruikt. Het nummer Tetra klinkt hypnotiserend met een continu pulserende tamelijk schelle synth samen met geluiden die aan de branding van de zee doen denken. Bij Penta aangekomen weet je niet meer of de klanken warmer en dieper worden, niet meer op gesuis lijken, of dat je oren en je gehele zijn inmiddels aan dit klankspectrum gewend zijn. De nummers zijn wisselend heel schril en ijl en dan weer warm en vol. De climaxen zijn subtiel en werken louterend. Eveneens zeer afwisselend en louterend is het album van Man Eats Fish, het alter ego van Niklas Schak. Onder de naam Great Music schreef hij met Tin Soheili muziek voor meer dan zestig films en moderne ballets. Op dit eerste album wordt onderzoek gedaan naar muziek, klank en verloren gewaande herinneringen. Door middel van een combinatie van elektronische klanken en muziek voor strijkkwartet worden emoties en de tijd onderzocht. De nummers The Breakdown en Between Sound zijn onlosmakelijk verbonden met elk een korte film die online te bekijken zijn. In het nummer Corridor Slow wordt verandering van tijd onderzocht: een eigen stuk voor strijkkwartet dat oorspronkelijk drie minuten duurde werd uitgerekt tot tien minuten. Vervolgens ontstond een nieuwe structuur als het ware in uitgerekte tijd. Hoort en overdenkt!