Best een leuk idee hoor, zo’n plaatjesboek vol minimalistische illustraties van jeugdhelden. Maar de uitvoering van Dennis de Groots ‘Bare Essentials’ is ronduit een drama. Het “boek” bestaat uit een met klittenband dichtgeplakte binder die er op het eerste gezicht best imposant uit ziet, tot je er achter komt dat het niet is te openen zonder de cover te beschadigen met een paar lelijke kreukels.
Eenmaal open voelt het een beetje of je met een pak prijzig printerpapier in je handen staat; de inhoud bestaat uit losse pagina’s met elk een minimalistisch uitgevoerde cartoon op een vaak wel erg groot wit vlak. Alle grote jeugdhelden van iedere late twintiger passeren de revue: van een handvol Muppets en All-Star de Snorkel, tot Chewbacca en KITT.
De illustraties zijn een feest van herkenning maar niet van een erg hoog conceptueel niveau; vaak vraag je af waarom nodeloze details wel behouden zijn, terwijl essentiële voor de hand liggende versimpelingen achterwege zijn gebleven. Het hele “boek” doorgebladerd hebbend bekruipt je het gevoel dat je het allemaal al eens beter uitgevoerd gezien hebt. Waarom naast Dennis de Groot ook Naldens naam op de rug van het werk prijkt is mij niet helemaal duidelijk.
Nalden brengt het er in zijn eigen boekwerk ‘Mobile Snapshots’ niet veel beter vanaf, om over de dramatische vormgeving ervan nog maar te zwijgen. Bladeren door ‘Mobile Snapshots’ voelt een beetje alsof je door een fotoblog van een wildvreemde aan het browsen bent. Nalden’s vrienden en familie vinden het vast enig dat hij zijn Facebook-fotoalbum als boek uitgeeft, maar voor een vreemde is het niet erg interessant. Dan haal ik toch maar die vormgeving aan, want daar lijkt het Nalden om te doen. Het boekje ziet er uit als een uitvergrote smartphone en de pagina’s zijn bijeen gebonden met een grote schroef. Zelfs het zwarte het doosje waarin het boekje verpakt is lijkt als twee druppels water op het doosje waar mijn nieuwe zakkoreaan recent in arriveerde. Doorbladeren voelt nogal als werken: de foto’s en het daarbij horende commentaar staan op twee zijden van een blad gedrukt, en door de excentrieke schroefbinding kun je de bladzijden niet omslaan, maar slechts wegdraaien. Om het commentaar bij een foto te lezen, dien je het hele boek om te draaien. De schroef is gelukkig helemaal los te draaien, waarna je een substantieel makkelijker hanteerbare stapel kaarten vasthoudt, maar de slaapverwekkende inhoud gaat er natuurlijk geen steek mee vooruit.