Brecht Evens is de nieuwe godenzoon van de Vlaamse strip. Met prijzen en positieve commentaren overladen na Ergens waar je niet wil zijn, was het wachten op bevestiging. En die is er ruimschoots gekomen met De liefhebbers. Ja, Evens houdt vast aan de aquarel-tekenstijl van zijn vorige worp en ook hier verft hij maar wat graag buiten de geijkte lijntjes. Met af en toe zelfs een tekstloze spread over twee paginas, bijna achteloos er tussen, alsof Evens het nodig vond om zijn schilderkunsten nog eens extra van de paginas te laten spatten. Van een herhalingsoefening, laat staan een creatieve inzinking, is er hier dus absoluut geen sprake. De liefhebbers staat op dezelfde eenzame hoogte als zijn voorganger, en dat zegt toch wel wat.
Het tragikomische verhaal van kunstenaar Pieterjan die wordt uitgenodigd om op een kunstbiënnale in een landelijk Vlaamsch dorp zijn werk te tonen, is de kapstok voor een schitterend verhaal vol archetypische volkse personages die erg herkenbaar zijn. Van de overenthousiaste Kristof, de outsider Dennis en de jonge fotografe Cleo, die de kunstenaar uit de grote stad maar wat interessant vindt, Evens zet ze in enkele penseelstreken en een paar dialogen perfect neer. De liefhebbers zou het zeker en vast goed doen in een adaptatie van Jan Eelen. Net zoals die laatste heeft Evens een zwak voor personages ‘met een hoek af’, die hij ondanks hun rare trekjes met de nodige liefde weet neer te zetten.