In het vorige nummer waren we al uiterst te spreken over twee boeken van het nieuwe Blloan-imprint van Ballon Media. En ook de nieuwe oogst aan Blloan-boeken ontlokt goedkeurend geknor. Jazz Maynard, net zoals Voor het rijk een bundeling van drie albums, is een “toppertje” zoals een bepaalde Zeeuwse topchef het zou uitdrukken, en ook Parker, de jager is een klasseverhaal. Het is voor Blloan de eerste vertaling uit de Angelsaksische stripwereld. De adaptaties door Darwyn Cooke van de klassieke Parker-verhalen van Richard Stark krijgen al een paar jaar uiterst lovende besprekingen in de Amerikaanse vakpers. Stark, één van de pseudoniemen van de bekende misdaadauteur Donald Westlake, overleed in 2008. Zijn Parker The Hunter werd trouwens al tweemaal verfilmd: éénmaal met Lee Marvin (‘Point Blank’) en in 1999 met Mel Gibson in de hoofdrol. In geen van beide films mocht trouwens de naam Parker gebruikt worden van Westlake. Darwyn Cooke kreeg voor zijn adaptatie als eerste die toestemming.
Ondanks het onsympathieke hoofdpersonage valt er heel wat te genieten in deze strip en dat is voor het grootste deel op het conto van Cooke te schrijven. Zijn vormgeving en tekenstijl stuwen de strip naar boven. Hoofdpersonage Parker is een klootzak, maar een stijlvolle klootzak. Denk aan Don Draper uit Mad Men. Vormgeving en tekenstijl zijn erg fifties en ademen het design uit die periode, al is het zeker geen Atoomstijl te noemen. Cooke sluit eerder aan bij de klassieke Amerikaanse cartoonisten uit de jaren 1950, zoals die uit de Humorama-stal of recenter Seth. Het werken met blauw-groene steunkleur vergroot het retrogevoel nog meer. In het Engels verscheen naast The Hunter ook al een tweede boek van Parker: The Outfit. Twee verdere boeken staan nog op de planning. Van de eerste twee is er overigens ook een oversized bundeling op de markt met als titel Parker, The Martini Edition. Zelden dekte een titel zo goed de lading.