Een Geïllustreerd Literair Tijdschrift. De makers van STRAK geven toe dat het anno 2012 geen kattenpis is. In onze individualistische ogen is het ridicuul dat de belastingbetaler geld moet geven aan zoiets obscuurs. Want wie leest zo’n blaadje? Niet wij allen, maar slechts wij die grote kunst verlangen? En mecenassen – die het volgens de aanhangers van de ‘vrije markt’ – moeten doen, zijn schaars. En dan nog, is er naast alle bestaande literaire bladen nog ruimte voor een nieuw literair blad? Vandaar dat het duo achter STRAK zelf de markt is opgegaan, met een eigenwijze crowdfunding -aanpak waarbij ze hun huid letterlijk duur verkopen. Dat ze al intussen een vierde editie gaan uitbrengen dit najaar, is een prachtig resultaat. Uitgeverij Lebowski is de gulle mecenas.
Strak #3 is sober en consequent vormgegeven, zwart/wit met groen als steunkleur. Geen frutsels, gewoon
strak. Daardoor past STRAK heel erg binnen de Nederlandse sterk door modernisme beïnvloedde vormgevingstraditie zoals die begin jaren 1950 is ingezet en die nog steeds doorwerkt. En bij STRAK is het ze menens, de meta-ironie die sinds de jaren 1990 als een dikke polderpap eroverheen was gesmeerd, is er zorgvuldig afgeschraapt door vormgeefster Suzanne Allewelt en hoofdredacteuren Elfie Tromp en Jeroen Aalbers.
Binnenin is er gezorgd voor een zorgvuldige afwisseling van woord en beeld. Naast een spread van Han Hoogerbrugge is er vooral werk van minder bekende illustratoren. Ook de ‘advertenties’ zijn allesbehalve alledaags door het vaste kader waarin ze zijn gevat. Een geslaagd gesammtkunstwerk is ‘De Overkant’ van schrijver Willem Claassen en fotograaf Menno Bouma. De literaire keuzes zijn enigszins divers: van de minzame petitfours over boeiende figuren uit een vervlogen Rotterdamse kunstscene van Rien Vroegindeweij tot een weerzinwekkend en nog onaf maar toch intrigerend verhaal van Elfie Tromp; van de deja-vu wegstreepgedichten van Geert Simonis tot het ultrakorte verhaal ‘My Aim is True’ van Gijs Witdouck. Hoewel niet elke samenwerking geslaagd is, onderscheidt STRAK zich juist door de gelijke aandacht voor beeld, duidelijk van andere literaire bladen. En dat is bijna vloeken in de heilige kerk der lettertekens.