Een magisch-realistische roman die zich afspeelt met de Jodenvervolging op de achtergrond? Het klinkt als iets waar we beter ver van af moeten blijven, maar toch is Er is hier niemand behalve wij allemaal van Ramona Ausubel op zich best genietbaar. De plot is al opmerkelijk op zich: wanneer een Roemeens dorpje met Joodse inwoners geruchten opvangt van het opkomende fascisme en er plots een vreemde vrouw aanspoelt via de rivier, beslissen ze om helemaal opnieuw te beginnen. De volgende dag wordt het begin van de wereld, en alle dreiging die daarvoor bestond, verdwijnt naar een onbestaande tijd. De kleine Lena, de vertelster van het verhaal, ziet hoe haar gemeenschap volledig op zichzelf terugplooit, met de vreemde als een soort Messias-figuur. Het eerste deel van het boek speelt zich voornamelijk af in deze afgesloten wereld, waar vreemde dingen gebeuren. Zonder al te veel te willen verklappen: puberende kinderen worden plots weer tot baby gekatapulteerd, een man wil alleen maar slapen om het leven te begrijpen en een oude vrouw vindt de mosterd opnieuw uit. Halverwege komt de realiteit toch genadeloos aankloppen en kan zelfs de verbeelding het dorp niet redden. Ausebel schrijft met enorm veel verbeelding en is duidelijk dol op verhalen, maar dat maakt dit toch geen feilloos debuut: daarvoor verliest ze zich iets te veel in de wondere wereld die ze creëert. Dat komt vooral tot uiting in haar schrijfstijl, waarin ze metafoor na metafoor opstapelt, tot ze het verhaal in de weg zitten. Bovendien worden sommige plotwendingen ofwel te snel afgehaspeld en zijn de personages soms te ongeloofwaardig. Hier en daar werd de onvermijdelijke vergelijking met Gabriel Garcia Marquez gemaakt, maar het is natuurlijk niet helemaal eerlijk om diens verdiensten naast dit debuut te leggen. Toch is het voer voor fans van magisch realisme, al moet je de beginnersfouten erbij nemen.