Ludvik Vaculiks oeuvre draait om de lente. Zo schreef hij tijdens de Praagse lente schreef het Manifest van 2000 Woorden, waarin hij openlijk de machtshonger van de toenmalige communistische regering aanklaagde. Dat leverde hem een jaar later de titel dissident op, waardoor hij niet openlijk meer kon publiceren. Gelukkig had Praag een goed georganiseerde undergroundcultuur. Vaculiks columns verschenen op zogenaamde feuilletons, teksten die door medestanders werden overgetypt en op die manier verspreid en naar het Westen gesmokkeld. Één keer per jaar schreef Vaculik een terugkerende column met als titel: “Het is lente”. In deze uitgave heeft vertaler Kees Mercks een aantal van deze columns verzameld, en met name die uit de jaren 1980, toen het communisme in Tsjechië op zijn laatste benen liep. Hoewel Vaculik een scherpe satirische pen had, lijkt hij zich in deze columns in eerste instantie wat afzijdig te houden van politiek. Hij heeft het over alledaagse dingen, laat vooral veel namen vallen van zijn literaire collega’s en houdt de toon over het algemeen luchtig. Tussen de regels door kunnen mensen die op de hoogte zijn van de Tsjechische politiek echter wel ironische steken vinden naar het beleid. Dat is ook meteen de reden waarom wij dit boekje in de Moldaviet-reeks wat magertjes uitvalt. We begrijpen wel waarom Vaculik in de Moldaviet-reeks thuishoort, maar zijn werk gaat een beetje verloren zonder context. Zeker de stortvloed aan namen bevordert de leesbaarheid niet. Mercks geeft dat ook aan in zijn nawoord: “Vaculiks feuilletons […] winnen aan belang wanneer men de context ervan kent.”. Hij voorziet ook tal van voetnoten. Wie dit boekje koopt om zijn reeks te vervolledigen, begint dan ook best eerst aan het nawoord.