Eigenlijk kunnen we over dit nieuwe Belgische product heel kort zijn: klasse! Omdat u net als ons niet snel tevreden bent, zullen we toch maar eventjes wat meer uitleg verschaffen. De drie heren van deze Antwerpse band hebben al hun sporen verdiend in de Belgische muziekwereld. Ruben Block speelde bij Sin Alley en ontpopt zich hier tot voornaamste songschrijver en een zanger van wereldformaat, terwijl zijn gitaarriffs de ene keer scheuren om het volgende moment te strelen. Drummer Goossens hanteerde de stokken bij Noordkaap, Monza en tegenwoordig bij Hooverphonic. Bassist Paul Van Bruystegem speelde bij Wolfbanes en BJ Scott. Behalve Sin Alley kon of kan ons geen enkele van voornoemde bands ook maar enigszins bekoren, maar daardoor is de verrassing des te groter. Triggerfinger is de som der delen van drie doorwinterde muzikanten die erin slagen een eigenzinnige en potige rockplaat vol te spelen. Southern boogie, rock, grunge, wat stonerriffs en vooral veel Antwerpse weerhaakjes culmineren in elf potige rocksongs. De ene keer pakkend, dan weer beukend, beklijvend en toch goed in het gehoor liggend. Zwakke tracks staan er niet op, maar het wereldniveau van de eerste helft van de cd kunnen ze net niet tot het eind volhouden. Het kan ons echter niet schelen. Hun cover van ‘Commotion’ (John Fogerty) is razend knap, en ook hun ‘Au Suivant’ uit de JimTV Brel-hommageserie mag er zijn. Bovendien bevat deze plaat zeker nog vijf ijzersterke eigen nummers waarmee ze ons elke dag mogen lastig vallen, en dat wil hier ten huize wat zeggen. De plaat is er pas gekomen na de nodige podiumervaring met de hier aanwezige nummers, en dat is er duidelijk aan te horen. Triggerfinger is klaar om Studio Brussel en de zomerfestivals te overrompelen, en het publiek zal innig tevreden zijn.
Trigger – S/t (Green L.F.ant records, 2004)