Its hard work to sell rune Cd outside of a small group of freaks. Kristoffersen Rune moet minzaam gelachen hebben toen op een vroege morgen één van zijn distributeurs vorig mailbericht postte. Een minzame glimlach niet meer, want Rune weet hoe de muziekindustrie werkt. Eind jaren 70, in volle punkperiode, was hij lid van de succesvolle Noorse band Fra Lippo Lippi. Met Fra Lippo Lippi verkocht hij honderdduizenden platen. Op het toppunt van hun roem nam hij met Walter Becker van Steely Dan een plaat op. De plaat moest de Amerikaanse doorbraak voor de band betekenen, maar werd nooit uitgebracht. Rune borg zijn dromen op en ging les geven. De microbe bleef even wel broeien. Twee jaar later solliciteert hij bij het Duitse Ecm, vooral bekend als toonaangevend jazz- en improvisatielabel. Hij kan er aan de slag als labelmanager. Rune zit terug waar hij hoort te zitten. Niet veel later komt hij in contact met Helge Sten. Ze raken in gesprek en het duo zal de creatieve motor van de Noorse scène worden. Hun respectievelijke labels Rune Grammofon en Smalltownsupersound zetten de toon. Gepokt en gemazzeld in de DIY cultuur start hij Rune Grammofon. De eerste releases van het label tonen duidelijk aan welke richting hij zal inslaan. Chocolate Overdose, Supersilent en de zeventigjarige klassieke componist Arne Nordheim, op Rune met zijn elektronische projecten, worden getekend. Van meet af aan profileert Rune Grammofon zich als een Noors label. Rune hierover: Er was genoeg kwaliteit voor handen en er was vraag naar goede muziek. De eerste releases slaan aan in Noorwegen, maar het duurt nog enkele jaren voor de eerste releases ook in de rest van de wereld voet aan grond krijgen. Het is door de liveconcerten van Jaga Jazzist en Super Silent dat de Noorse scène in de aandacht komt. Vooral Jaga Jazzist effent het pad voor groepen en muzikanten als Xploding Plastix, Lars Horntveth, Alog en Kim Hiorthøy. In 2003 wordt de overrompeling totaal. Alsof ze nooit zijn weg geweest zijn de Vikingen terug. Motorpyscho, Royskopp en in minder mate Bugge Wesseltoft, tot dan zowat de enige Noorse muzikanten die buiten de landsgrenzen faam verwierven, krijgen plotseling een school volgelingen. Het Spaanse Sonarfestival, ijkpunt voor nieuwe muziek, wordt dat jaar letterlijk een Noors festival. Having spent the best part of the 1990s with my ears buried in leftfield elektronica, the output of Rune Grammofon since its foundation fails to shake out of my head, and remains one of the only things that immediately springs to my mind whenever anyone asks me to name shining examples of the music of our times. Rob Young, hoofdredacteur van Wiremagazine toont in het voorwoord van Money Will Ruin Everything duidelijk aan waarom de hedendaagse Noorse muziek zo belangrijk is. Muzikaal, hoe breed en divers de scène zich ook profileert – van de soundscapes van Phonophani tot de impro freejazz van Jazzkammer en de drill n bass van Martin Horntveth toch zit er een duidelijke muzikale lijn in de vele releases. Niet alleen voor elektronicaliefhebbers maar ook voor rockfanaten valt de aparte benadering van het klankenspectrum en de opvallend grote afwezigheid van pure elektronicaklanken op. Op een erg inventieve manier breit de Noorse muziekscène een vervolg aan het begrip postrock. De amorfe aanpak van hun muziek laat ze zich verder kenmerken door een grote warmte en leegte naar analogie met het land waarin ze wonen die paradoxaal genoeg ook erg vol klinkt. Niet alleen het isolement, jarenlang raakten hun platen niet verder dan de eigen landsgrenzen, maar ook het contrast met de drukke overgeproducete muziek heeft mee hun succes bepaald. Money Will Ruin Everythingis meer dan een labeloverzicht, het is vooral een staalkaart van het felgekleurde Noorse muzieklandschap. Dat de dubbele verzamelcd in boekvorm wordt uitgegeven wordt is geen toeval. Vormgeving is een altijd een belangrijk element in de ontwikkeling van het label geweest. Kim Hiorthøy (Gonzo Circus58) die eerder faam verwierf als ontwerper voor Motorpyscho verzorgt al van in het prille begin de hoesontwerpen. Als retrospectief zijn alle hoezen en flyers van het label toegevoegd.Voor Kristoffersen Rune begon het ooit allemaal met een plaat van Jimi Hendrix. Hij was twintig toen de punk losbarstte. Net dat heeft hij het nooit vergeten. Klasse.