Tien nummers in nauwelijks tien minuten, en toch is dit geen grind. Dit debuut van een bende brutale jonge snaken kruist het beste van The Locust en Dillinger Escape Plan en ze doen dat goed, zegt Rosa. De ingewikkelde structuren en het gemak waarmee ze binnen hetzelfde, ultrakorte, nummer van jazz naar grind, van metal naar no-wave navigeren is ongehoord. Gillende gitaren, blastbeats op kruissnelheid en onmenselijk gekrijs wisselt af met heel ingetogen stukjes. Canada Songs is ingenieuzer en wiskundiger dan alles van Don Caballero, veel sneller ook, en minstens zo overweldigend als Arab On Radar aan de speed. Daughters is het allemaal, maar dan gecondenseerd. Dat belooft voor de toekomst. Hiervan lusten we heel wat meer.