Oorspronkelijk verscheen deze plaat in 1976 en was daarmee een van de eerste elektronische platen. Pritchard was toen tevens de eerste Canadees die tekende bij het gerenommeerde Island-label. De oorspronkelijke dertien nummers, waaronder de suite Nocturnal Earthworm Stew (An Electronic Rendering Of The Night, die de helft van de lp besloeg) werden voor de gelegenheid met vier bonustracks aangevuld. Net als Brian Eno behoort Pritchard tot de pioniers die experimenteerden met de eerste draagbare synthesizers als de ARP 2600 en de EMS AKS, maar in tegenstelling tot Eno die ambient begon te maken, verkoos Pritchard om te experimenteren onder invloed van Stockhausen, John Cage, Charles Ives, Ornette Coleman maar ook Zappa en Weather Report. Gedateerd klinkt deze cd nergens, hoewel er wel verbanden zijn met het vroegste van Kraftwerk, maar de combinatie die hij maakt tussen vroege synths met akoestische instrumenten (cello, dulcimer, elektrische gitaar en viool), found sounds (kortegolfradio, een zomers onweer, een krolse kat) en gebruiksvoorwerpen als een schaar, koffiepot en meer van dit soort huiselijke parafernalia die de nummers hun speelse eigenheid meegeven, verheffen deze cd ruim boven de middenmoot. Avantgarde en modern klassiek gaan hand in hand, de eerder genoemde suite is om de vingers bij af te likken. Wie houdt van The Residents, Pierre Bastien, Pascal Comelade en vroege elektronica, moet zeker dit aan de vergetelheid onttrokken kleinood zijn oorgangen eens laten strelen, het loont de moeite.