Het verkeerde been. Brian Woodburys Variety Orchestra weet je daar voortdurend op te zetten. Het openingsnummer Take The J Train verwijst (natuurlijk!) naar Duke Ellington: de bigband-arrangementen zijn voorbeeldig, het is alsof je naar echte jazz luistert. Toch wordt al snel het roer omgegooid en waan je je tegen het eind van het nummer bij een obscuur, grillig spelend salonorkestje.
Vergelijkbare muzikale avontuurtjes vind je ook in de overige nummers, waarin elementen uit Mexicaanse mariachimuziek, countryn western, hillbilly en salsa opduiken, ge -en verbruikt worden.
Wat je hoort, is ondertussen zelden wat het is. Ofwel: wat het is, is zelden wat je hoort. Wat dat betreft kun je dit orkest(je) vergelijken met het legendarische (Britse) Penguin Cafe Orchestra. Met dit verschil: Woodburys Variety Orchestra is een stuk jazzier.
Woodbury komt uit LA en werkte in het verleden met Van Dyke Parks. Op deze cd maakt hij gebruik van kopstukken uit de muziekscenes uit New York en Los Angeles. Daaronder violist Marc Feldman, trompettist Frank London en accordeonist Guy Klucevsek. Zelf tekende hij voor alle nummers, op een arrangement/bewerking van Shenandoah/Innsbruck na. Het musiceren laat hij grotendeels aan zijn bandleden over. Op een enkel nummer speelt hij electronics, piano of elektrische bas.
Brian Woodburys Variety Orchestra is een cd voor muzikale omnivoren, voor mensen met een voorkeur voor muzikaal avontuur.