De dood van Dwayne R. Goettel in 95 betekende uiteindelijk toch niet het einde van Skinny Puppy, alhoewel het een jaar later verschenen The Process toch algemeen werd beschouwd als het definitieve studioalbum. Er volgde nog wel een remixcd (Remix Dystemper) in 98 waarop onder meer uiteenlopende artiesten als Autechre, Neotropic, Deftones en Josh Wink hulde brachten aan deze legendarische Canadese Electronic Body Music/industrialpioniers. Twee jaar later gebeurde er iets wat niemand nog voor mogelijk hield: na verschillende geannuleerde tournees zou Skinny Puppy dan toch op een Europees podium te zien zijn, meer bepaald in Dresden. Nadien volgde nog een concertregistratie, waarna het opnieuw stil werd. Nu is er eindelijk The Greater Wrong Of The Right, hun tiende studioplaat. In plaats van de anachronistische toer op te gaan en een graantje mee te pikken van de huidige electrorevival kozen cEvin Key en Nivek Ogre voor een experimentele, progressieve aanpak. Hulp kregen ze onder meer van Tool-drummer Danny Carey en Otto Von Schirach (Schematic) waardoor ze zowel aansluiting vinden bij avontuurlijke gitaarbands als bij hedendaagse elektronicaproducers. Gitaren zijn ook nu prominent aanwezig (Immortal, Pro-test, Use Less), maar toch kan niet worden ontkend dat de grote afwezige vaste producer David Ogilvie is. The Greater Wrong Of The Right mist zijn stempel en zal daardoor ongetwijfeld heel wat oude fans teleurstellen. Wie Key en Ogre de voorbije jaren heeft gevolgd met hun projecten OhGr en Download zal minder moeite hebben met Skinny Puppy anno 2004. Anders, op het eerste gehoor ietwat ontgoochelend, maar na meerdere luistersessies toch behoorlijk indrukwekkend. Precies wat men destijds ook zei van The Process. Minder relevant is My Life With The Thrill Kill Kult uit Chicago. U kent ze misschien wel van Hollywoodfilms als Showgirls en The Crow. Anyway, de drie albums die ze eind jaren tachtig maakten voor Wax Trax zijn voor wie daar zat op te wachten- opnieuw verkrijgbaar, aangevuld met bonusmateriaal en gestoken in een verzorgde digipack. Ideaal voor wie de leemte in zijn collectie tussen KMFDM, Lords Of Acid en Marilyn Manson wil dichten.