Trompettist Ray Vega verdiende zijn sporen bij gerenommeerde Latijns-Amerikaanse orkesten onder de leiding van Tito Puente, Mongo Santamaria en Ray Barretto. Met deze cd is hij al aan zijn vierde schijf toe, de tweede voor Palmetto, onder zijn eigen naam. Hij is woonachtig in New York, alwaar hij zijn Latijnse roots (hij is van Puorto Ricaanse afkomst) vermengt met invloeden van de grootstad. Zijn combinatie van jazz en Latin bracht hem tot het begrip latin bop en dat is een perfecte omschrijving van het geluid van deze ervaren trompetblazer. Zijn covers van Wayne Shorters Black Nile (met zijn groovy sfeer en swingende solo van Vega) en McCoy Tyners Contemplation zijn exemplarisch voor deze kruisbestuiving: de Latijnse accenten en klankkleuren mengen wonderwel met de aan Lee Morgan refererende jazz. Het titelnummer is sowieso een krachttoer: diverse Latijnse dansstijlen geweven doorheen een heel funky bop-thema, resulterend in een carnavaleske atmosfeer die ook zijn beide medemuzikanten, percussionist Wilson Chembo Corneil en drummer Adam Weber, ruimte geeft voor hun minutieuze spel. Vega is op deze plaat de traditionele weg van doorsnee Latin jazz en Afro-Caraïbische ritmes ontgroeid ten voordele van avontuurlijke Zuid-Amerikaanse bop. Hij krijgt voldoende ruimte om inventief te soleren, zonder langdradig te worden of anderszins uit de bocht te vliegen. Probeer de track Salazar maar eens om door te hebben wat we bedoelen.