Nu dat het rondom Busdriver drukker geworden is sinds zijn samenwerkingen met Daedelus en Radioinactive op het Mushlabel vorig jaar, heeft deze oudere cd uit 2002 eindelijk Europa bereikt per schildpad vrachtschip zo lijkt het. Beter bekend als Regan Farquhar in het dagelijks leven, houdt zich vooral bezig met textjes en theatrale uitingen over alles wat hem irriteert of intrigreert. Staat dat daarom gelijk aan preken in de zin van stop-ik-val-in-slaap, dus gelieve te vermijden? Totaal niet, gelukkig is humor is troef in de lyricist z’n texten en dat is vroeg te merken wanneer hij tips geeft hoe je ouders te irriteren als je een tiener bent, wow een pedagoog nog ook! Onderwerpen die aan de orde komen, zijn wapencontrole, Busta’s ego, Sony aanklagen en spontane zelfontbranding, zonder blikken of blozen. Een extra pluspunt van deze Busta Rhymes–look-a-like is het hebben van een stem met een guitige poëzie klank à la Dose One of een Mr. Lif die vervormd en verknepen wordt. De productie is vooral gedaan door O.D., Paris Zax en Daddy Kev, de laatste die veel met Big Dada en Ninja Tune te maken heeft en van wie die lekker ouderwetse jazzy stijl herkenbaar is. Ter info: het nieuwe album Cosmic Cleavage zal bij dit schrijven op het genoemde label verschijnen. Maar even terug naar de tegenwoordige tijd; het moment supreme volgt wanneer er een McDrive aangedaan wordt waar een improvisatie bestelling volgt tot onzer groot poetisch en humoristisch genot. Te archiveren onder de noemer slimme Anticon hiphop