Matt Haines blijft maar release na release uitspuwen. Ditmaal op zijn eigen label nadat hij enkele maanden geleden al met ‘Pet Sounds’ op de proppen kwam bij Vertical Form en kort daarvoor zelfs een release op Tigerbeat6 had. Bezig baasje of audiorommel in overvloed? Met dit nieuwe album vraag je je af of dat nucleaire thema een knipoog naar zijn eigen werk of wel een sociale boodschap is. In feite is de muziek in drie hoofdstukken verdeeld, te weten Protonen, Neutronen en Elektronen. De protonen gaan meer voor de danspassen richting mircohouse en funk à la Sutekh en Akufen, zij het met meer gemuteerde elementen en wat minder kitscherige disco. De neutronen gaan liever voor de rommelige ambientscapes die maar wat lui rond slenteren en wachten op de aflossing. Ja, de atoom-triathlon leidt ons naar het laatste hoofdstuk: de Elektronen, die de sfeer eens even statisch zullen maken. De voeten gaan duidelijk van de vloer en kunnen we er het plakkaatje mutant funk op doen, dat in het straatje van Richard Devine en Schematic consorten past. Oef, feest afgelopen en een kernramp voorkomen door goede balans in de atoompjes. Als ik nu nog die bloem ergens kon plaatsen was het verhaal compleet, maar daar is 40 minuten materiaal toch te krenterig voor.