De gebroeders Harpagès houden van het trage ambientwerk. Haastige spoed is zelden goed lijkt hun belangrijkste richtlijn wanneer ze de studio induiken. Angle dAttaque Super Coupant is daar het lichtend voorbeeld van. Het duo gebruikt minimale middelen om een matig resultaat tevoorschijn te toveren. Grootste struikelblok is hier het gebrek aan spannende structuur. De afzonderlijke klanken bevatten genoeg schoonheid om een mooi werkje neer te zetten mits ze optimaal gebruikt worden. Dat lukt Harpagès spijtig genoeg nauwelijks. Het gitaarloopje in Néon raakt geen gevoelige menselijke snaar en biedt daarmee te weinig om de aandacht erbij te houden. Het twaalf minuten durende Spirale mist de spanning van een dreigende dronedraad zoals Menche ze uit zijn mouw schudt. Het duo zou meer op zoek moeten gaan naar avontuur, in welke vorm dan ook. Hierbij is het slechts prettig in slaap vallen.