Het is sterk, maar dit is werkelijk slechts het eerste volwaardige album van Marco Bailey. Momenteel is de man een van de belangrijkste protagonisten in de Belgische technokringen, maar hij was lang geen sant in eigen land. Voor sommigen bleef namelijk aan s mans naam een onwelriekend trancegeurtje uit zijn vroege jaren kleven; een invloed die nochtans nog merkbaar is, zij het met mate. Die onderschatting bleef geruime tijd knagen bij Bailey, temeer omdat hij al ettelijke jaren platen uitbracht bij labels met internationale faam en hij alle uithoeken van de wereld had afgeschuimd dankzij zijn activiteiten als deejay. Zijn netwerk breidde zich enorm uit, maar Bailey is dan ook gepassioneerd met zijn ding bezig en is intussen door zijn talloze activiteiten incontournable geworden. Als er zoiets als een Belgische stroming bestaat binnen het genre, dan is Bailey daarin een van de voortrekkers, hetgeen hij bewijst op dit al bij al zeer geslaagd album. Vooral de afgemeten, stevige technotracks zoals Circuits dragen toch onmiskenbaar die stempel van het land van herkomst. In een aantal nummers toont hij dat hij gerust electrotech aankan: Xyglass en Elektrik Mekanik zijn mooi voorbeelden. Helemaal verrast waren we van Siestanyol, dat kalm van aard is, opgebouwd uit 909 elementen en loungy sfeergeluidjes. In april bracht duivel-doet-al Bailey deze albumnummers voor het eerst live. Die set zat toen nog niet helemaal strak, maar alle ingrediënten om uit te groeien tot een van de betere acts van het moment zaten er alleszins in.