Dit trio uit het Franse Metz is met Witz reeds aan zijn vierde, en veruit beste langspeler toe. Roffelende drums, twee snorrende en brommende bassen en een onverstaanbare zanger die bijwijlen een geïmproviseerd taaltje op ons loslaat, dat zijn de ingrediënten. De eigenzinnige avant-punk van dit bandje is minder mathematisch dan Ruins maar op zijn minst zo tegendraads en knettergek. De vocalen liggen in de lijn van de stemcapriolen van Mike Patton, en zon vergelijking kan alleen maar complimenteus bedoeld zijn. Regressieve rock is de benaming die ze zelf aan hun muziek geven, en dat kunnen we slechts beamen. Ze walsten eerder Wallonië plat maar hebben tot op heden weinig in ons schone Vlaamsche land geconcerteerd. Dit najaar willen ze uitgebreid bij ons toeren en daar zullen we bij zijn!