In de Stanleystraat te Berchem woont een moedig mens die in december 2003 besluit om Club Moral letterlijk in zijn huiskamer te laten optreden. Naast de protagonisten DDV en AMVK wordt de line-up versterkt door Mauro Pawlowski (gitaar) en Dylan (draaitafels). De geïmproviseerde set heeft een lokaal karakter met een sarcastische DDV die zijn vocalen rechtstreeks uit een Gazet Van Antwerpen haalt. Toevallig of niet valt zijn oog vooral op themas als alcoholisme, voedselvergiftigingen en moordpogingen. De live sound op deze cd reduceert de typische analoge synthesizerklank tot een stuwende hartslag op de achtergrond. Vooral de prominente gitaarpartijen van Mauro zorgen voor een ontvlambare sfeer die me zeer sterk doet denken aan de geïmproviseerde concerten uit de beginperiode van Throbbing Gristle. Net als bij TG heeft het fenomeen improvisatie zo zijn ups (‘Giftig Product’) en downs (‘Introductie’), maar de meubels worden gered door klasseflitsen als ‘On Suicide’. ‘Living(stone)’ is een kwalitatieve registratie van een uniek concert, en uiteraard wordt ook het oog gemasseerd door collages uit GVA.
Dirk Veulemans is een wiskundeleraar/fysicus die instrumenten bouwt en het met wetenschappelijke precisie heeft over gecompresseerde geluidsmolecules. Deze medewerker van de Studio voor Experimentele Muziek groepeert een decennium experimenten op de cd The Weasel. De klankentapper van Veulemans verwerkt een grote diversiteit aan bronnen. Het ene moment manipuleert hij tapes of zoemende volksinstrumenten, het volgende plukt hij met supersonische apparatuur vleermuisgeluiden uit de ether. Zijn soundscapes zijn prima gestructureerd en soms wordt via het gebruik van loops enig ritme ingevoegd. Wie houdt van het geluidsonderzoek van geestesgenoten als Aube, Alp of Laminar bevelen we warm aan om met deze muzikale fysicus kennis te maken.