Twee dingen die we niet wisten voor we deze recensie schreven. Eén: Capitol K maakte ooit een cover van het Princenummer Dance On. Twee: hij maakte ooit met Jega een split 7 single. Wat we wel wisten, is dat Kristian ooit een ep uitbracht op het Belgische Elf Cut en dat hij naast XL vooral bij Planet Mµ een onderkomen vond. Twee jaar na zijn laatste worp en bescheiden klassieker Island Row ligt de nieuwste Capitol K in de winkelrekken. In die tussentijd zette Kristian zijn eigen label Faith And Industry op. Dat onmiddellijk de aandacht trok, omdat het de debuutplaat van het wonderkind Patrick Wolf uitbracht. En Kristian vormde Capitol K om tot een groep. Adam Stringer, Leafcutter John en Jo Apps vervoegden het soloproject. Met die uitbreiding veranderde ook het geluid van de band. Van het oorspronkelijke intimistische folky laptopgeluid dat Capitol K zo kenmerkte, blijft op Happy Happy haast niets meer over. Capitol K tovert zichzelf hier om tot een wat naïeve rockband. De verlegen laptopjongen wil gitaar spelen, luid zingen en komt met zijn stemgeluid daarbij vaak gevaarlijk dicht in de buurt van Marillion. De elektronica is niet volledig weggeveegd, maar maakt niettemin plaats voor een naar rozenbottel geurende gitaarband die wild experimenteert met een Arabisch instrumentarium en een set gebloemde jurken. Het is een pijnlijke conclusie, maar tenzij u alle platen van The Grateful Dead hamstert, blijft u beter van Happy Happy weg.