Het Zweeds Bruto Nationaal Product is de voorbije tien jaar verdubbeld en dat is uitsluitend te wijten aan de output van één man: Henrik Nordvargr Björkk. Hij bestrijkt diverse ondergrondse genres onder een legioen van vermommingen (MZ412, Toroidh, Folkstrom enzovoort), maar nu heeft hij ook zijn echte naam ontdekt. De cd ‘I End Forever’ wijkt af van de noiseinvloeden en concentreert zich op de combinatie van ijle elektronica, kapotte ritmes en clicks’n’cuts. Alsof vidnaObmana onder handen genomen wordt door de jongens van Mego. Maar dankzij de lichtschuwe atmosferen, de lijkenfotografie van Rossbach en de spookachtige stemmanipulaties, reikt hij nog steeds een knokige hand aan de bleke zwartjassen die de rest van zijn discografie kochten. De bonusvideoclip van Maximilian Jänicke put dan weer uit het typische abstracte lijnenspel waarmee menig modern elektronicaliefhebber zijn woonkamer behangt.