Het Belgische vlaggenschip (K-RAA-K)³, vaak te beperkt omschreven als enkel een platenlabel, grijpt de seizoenen bij de kraag en brengt als zomeroffensief twee sfeervolle herfstplaten uit. Met deze twee releases bevestigen de mensen van (K-RAA-K)³ opnieuw hun goede smaak en open geest, want vooral met Kiila maakt men geen evidente keuze. De Finse groep brengt pure, traditionele folkpop. Nummers worden behoedzaam opgevouwen en nemen alle tijd en ruimte om de luisteraar in te leiden in hun muzikale wereld. Traditionele instrumenten en zacht glooiende zangstemmen gaan moeiteloos in elkaar op. Om die reden is de elektrische gitaar in Huumaava Ikuisuus verrassend, maar niet storend. De groepsleden verliezen zich niet in overdadige details of egokwesties, maar werken met veel discipline naar het eindresultaat toe. De Finse groep ontstond drie jaar terug als duo, bracht in 2001 hun debuut Heartcore uit en breidde recent uit tot een zevenkoppige band. Vooral live schijnt de band, een gedenkwaardig optreden op de (K-RAA-K)³ festival 2003, een aanrader te zijn. Eén van de groepsleden van Kiila, Es, bracht een tijd terug de plaat Flick uit en staat er nu opnieuw met Kaikkeuden Kaunes Ja Käsittämättömyys. De plaat vertrekt vanuit de opnames die hij over een periode van twee jaar maakte. Es, in essentie een gitarist, vertrekt vanuit drones die hij met veel geduld met andere instrumenten en geluiden verder inkleurt. Nu eens duikt een Fins koor op, dan weer neemt een orgel de hoofdrol op zich. In Sadepävivät horen we een samenspel tussen een klokkenspel en een vogelreservaat dat traag uitdooft. Vooral Puutarhaan Laskeutuu Höyhen is een voorbeeld van pure eenvoud, een langgerekte drone wordt behoedzaam omsingeld door een leger pianoklanken om tot slot volledig in het pianospel op te gaan. Net omdat Es zijn soundscapes enkel als vertrekpunt gebruikt en andere, authentieke geluiden en instrumenten, naar voor schuift krijgt zijn muziek een heel eigen en unieke invulling.