Vijf jaar geleden, zes jaar na de dood van de Amerikaanse componist en elektronica-pionier Jerry Hunt in 1993, bracht John Zorn een plaat van hem uit op zijn Tzadik-label. The Song Drapes werd gemaakt met behulp van de vocalisten Shelley Hirsch, Karen Finley en (hoewel op slechts één stuk) Mike Patton.
En nu is er Hunts tweede plaat op Tzadik: Phalba, ditmaal gemaakt door het onvolprezen Amsterdamse ensemble The Barton Workshop. De cd bevat vier stukken, waarvan er één alleen al de aankoop van de cd rechtvaardigt: het ruim een half uur durende Cantegral Segment No. 19, voor trombone, elektronica en tape, geschreven en voor het grootste deel uitgevoerd door James Fulkerson, oprichter van The Barton Workshop. In dit werk eist Hunt alles van Fulkersons kwaliteiten als trombonist. De man krijgt geen moment rust, moet uit zijn instrument de raarste klanken halen. Boventonen, dubbeltonen, noem maar op, Hunt eist het en Fulkerson produceert ze. Genadeloos en Doeltreffend.
De andere stukken op deze cd zijn beduidend minder belangwekkend. De cd begint gewaagd, dat wel met Phalba (Ila Multiplex), voor fluit, trombone, viool, klarinet (en geschreven voor Fulkerson en Sarah Hopkins). Het is een onstuimig stuk, dat je ook als herrie zou kunnen karakteriseren. Dat komt waarschijnlijk door de aural scores die Hunt voor dit stuk gemaakt heeft. Improvisatie is niet iets dat klassieke musici eigen is. Het tweede stuk, Chimanzzi (Variant)’, is voor viool en piano; een aardig stuk, maar geen moment echt sprankelend. Beter geslaagd, hoewel geen hoogvlieger, is Chimanzzi (Olun), voor klarinet, viool, fluit, cello en trombone, geschreven voor The Barton Workshop, waarmee de cd afsluit. Iets kalmer dan Cantegral Segment No. 19. Wel zo passend.