Dimitri From Paris is sinds zijn debuut Sacrébleu een gevierd remixer, dj en samensteller van Playboy-cds geworden, maar een boeiend album maken zit er blijkbaar niet meer in. Ongeveer 7 jaar terug combineerde hij op geniale wijze house, jazz en kitsch en dat doet hij hier nog eens heel dunnetjes over. De beats zijn nog steeds dezelfde, van jazz is bijna geen sprake meer en de kitsch is veranderd in pure camp. De Britse soulsterren Omar en Victor Davies komen de boel gelukkig vocaal een beetje redden met twee heel sterke songs. Het is ook heel moeilijk stilzitten op Venusienne Dance (dankzij Daniel Wang, zowat de beste underground discoproducer van het moment), Live Jazz en San Juan Five-O, maar de rest ben je al snel vergeten of zet je gewoon af omdat het op de zenuwen werkt. Een ondermaatse comeback dus. Te lang tussen de Playboy-bunnies aan het zwembad gelegen misschien? En hoe zou het eigenlijk zijn met Daft Punk?
Ook uit Frankrijk en ook aan zijn tweede plaat toe is Avril. Hij heeft er gelukkig maar twee jaar over gedaan want zijn debuut That Horse Must Be Starving was een heel plezante mix van elektronica en pop die smaakte naar meer. Members Only is iets grilliger, maar dat speelt alleen in zijn voordeel en maakt het vooral een plaat die met beide voeten in 2004 staat. Be Yourself is een stevige sneer naar alle slachtoffers van de catwalk, geruggesteund door een stevige electrobeat terwijl Cant Stand Your Exs Rock Band (wat een titel!) grappige trashpop is. Room heeft een opbouw die je ook bij GY!BE kan vinden, van zeer stil naar zeer luid en terug. Er is ook nog plaats voor melodieuze elektronica, zoals het prachtige Roofless dat aan het beste van Mixmaster Morris doet denken. Romantische zielen smelten gegarandeerd bij ‘As The Music Stops’, een duet voor haardvuur en gitaar. Gezonde variatie troef dus bij Avril en dat levert een zeer boeiende luistertrip op.