Het vierde nummer van deze cd, Southern Belles In London Sing, deed me naar de planken vol oude singles grijpen. Waar is dit ook alweer een cover van? Ik weet het: Remembrance Day van B-Movie, uit pak m beet, 1983. Maar dan bekijk ik het hoesje van The Faint en blijkt het een eigen compositie te betreffen. Typerend voor de waardeloze, gezichtsloze muziek waar The Faint garant voor staat. Muziek waarover gediscussieerd is, waarover men analyseert hoe men het beste bij zoveel mogelijk alternatieve (maar niet heus) mensen in de smaak kan vallen. Synthi-poprock, zonder smoel of enige urgentie. Je kunt je er namelijk geen buil aan vallen. Een cd als carrièrezet. Het is niet eens ongelooflijk slecht (hoewel); het is vooral ongelooflijk saai, nietszeggend en quasi-stoer. Eén nummer heet Erection. Ach, gossie, jongetjes toch.