Alles of Niets? Alles. Rechts of Links? Sommige groepen hebben genoeg aan één gitaarklank om een heel nieuw universum op te bouwen. Spaanderplaten worden tegen elkaar getimmerd. Het Oostenrijkse rottenrockcombo staat weer op de barricades. Het is de enige plaats waar ze echt thuishoren. Ze klinken als The Fall, The Melvins en alle gitaargroepen die luid en ontregeld op stoffig vinyl gekrast werden. Het toerental loopt mank en mensen met diplomas zeggen dat het jazz is. Een zwerm vleermuizen zet de achtervolging in en ik duw het volume tot op elf. Free Jazz? Waarom denken ze nooit aan Steve Albini en aan de jonge Neurosis? Waarom staat Expressway To Yr Skull nooit en nergens op nummer één? En waarom geloven we nooit wat onze buurvrouw zegt. Je ontsnapt nooit echt aan hun rauwe gitaarklank, aan hun eeuwige, monotone dreun. We bellen iedereen op die we niet kennen en vragen hoe het nu verder moet. Soms wil je vooral terug. Sluta Sleta waagt zich aan een overbodige remix. Het is hun eerste wapenfeit op Mego en ze hebben er net ook één uit op het Rock Is Hell label. Waarom begrijp ik niet zo goed. Het Antwerpse duivelskind Dennis Tyfus heeft de hoes ontworpen en de plaat is genummerd. U moet snel zijn, vierhonderd achtennegentig en dan houden ze het voor bekeken. Normaal verschuilen ze zich op Trost, maar nog het meest in mijn hoofd. Hun blauwe plaat is onze favoriet. Niets is echt belangrijk en alles is in een breder perspectief bekeken, een zaak van alles, niets of vooral slechts een detail. Switch Mind The Gap47 / track 2 Begin hier mee, press play. Rottenrockcombo, als u dat nu eens kon onthouden.