Nauwelijks vijf jaar tijd had het Canadese Mutek (Montreal) nodig om uit te groeien tot één van de meest gerespecteerde elektronicafestivals op deze wereldbol. Aanvankelijk bleef het festival wat in de schaduw van het Spaanse Sonar hangen, maar vooral dit jaar zette het de grote stap voorwaarts. Voorwaarts betekent hier niet alleen uit de schaduw van Sonar treden, maar misschien nog het meest uit zijn eigen biotoop groeien. Mutek had en heeft de ambitie om meer te zijn dan enkel een festival en stimuleert de Canadese elektronicascène voluit. Een nobel doel, alleen resulteerde dat vooral in een affiche die steeds opnieuw dezelfde namen programmeerde, Akufen voorop. Dit jaar tekende de organisatie voor een breder ingekleurde affiche en met namen als Aeroc, The Rip Off Artist, Jamie Lidell en David Kristian vooral voor kwaliteit. Verscheidenheid is ook troef op de uitstekende dubbelaar Mutek04. Op cd1 krijgen we een staalkaart van de betere dans- en elektronicaproducers die op het festival aantraden. Cd2 doet precies hetzelfde maar is een stuk ontoegankelijker omdat hij vooral de artiesten en producers verzamelt die zich verdiepen in geluidsexperimenten en minimale elektronica. Ook voor zijn eigen releases durft Mutek verrassende keuzes maken. Met Egg en Crackhaus brachten ze degelijke clickhouse uit die nauw aansluit bij het vroegere werk van Herbert, met Skoltz_Kolgen haalt men een duo binnen dat grossiert in minimale elektronica. Meest opvallende release is echter het auditieve schaakspel tussen Ivan Pavlov en Richard Chartier. De twee muzikanten stuurden over een periode van twee jaar geluidsfiles naar elkaar door. Iedere file werd bewerkt en teruggestuurd. Het resultaat i s een opvallend sobere en open geluidsexploratie die een stuk dieper graaft dan de gemiddelde soundscapeplaat. Met het open vizier de toekomst tegemoet.