Tijdens de 2002 edititie van het Earational festival haakte Pimmon zijn laptop aan die van twee leden van Stilluppsteypa en de live set werd een paar maand later tot negen selecties versneden door Robert Main Hampson. Naakte registraties van dit soort geïmproviseerde concerten zijn steeds riskant, maar in de finale mix van Hampson wordt een aanvaardvaar compromis bereikt tussen richtingloze piepknor, glitch en enkele melodieuze en ritmische momenten.
Een Japanse tapdanseres begint een tweede leven als componiste en behangt voortaan haar omgeving met contactmicrofoons en lichtgevende draden. In een volgende fase wisselt ze de geluiden uit met bevriende muzikanten als Kaffe Matthews of DJ Olive. Over het bronnenmateriaal tasten we in het duister, tenzij een titel als Egg Salad Sandwich een indicatie is. In elk geval hoor ik de brooddoos van O.Blaat het liefst dreunen, want haar piepknor experimenten zijn me net iets te vrijblijvend. Ook ‘In The Cochlea’, een negendelig stuk voor koptelefoons, kan me maar af en toe overtuigen. Afsluiter ‘Swel’ is een videotrack met veldopnames van een metrorit, mooi opgedeeld in zestien beeldschermen.