Hier hebben we niet van terug. Dit is een plaat die we aan iedereen willen aanraden; zelfs aan hen die nooit van zijn leven een metalplaat zouden kopen. Potverdomme, mijn sloffen liggen twee straten verder, zo hard blazen doen de acht tracks die op deze plaat staan te pronken. En dat blazen valt bij mezelf niet mee, mijn onlangs opgelopen klaplong wil nog niet echt mee, maar we kunnen ieder garanderen dat deze Slayer met ballen door een koptelefoon op een ziekenhuisbed een groot gedeelte van de aldaar opgelopen frustraties voor even uit de wereld helpt. Leden van Pelican en 7000 Dying Rats sloegen de vuisten in elkaar om dit debuut in elkaar te rammen, en daar kunnen we alleen maar verrukt over zijn. De overrompelende pletwals wordt hier en daar wat getemperd door tracks die zo van Pelican zelve konden zijn, maar ook die band leverde dit jaar al een zeer te pruimen selftitled album af. Uitgangspunt voor de band is het in zwaar metaal gieten van de Griekse mythologie. Alle nummers dragen titels uit die mythologie zodat ze nog een tijdje niet verlegen zullen zitten om onderwerpen. Killermetal!