Deze minicd van dit licht gestoord collectief is een eerbetoon aan de East Rogers Park-buurt in Chicago. Niet dat we daar als luisteraar veel van merken. In de eerste plaats is dit ruim een kwartier gestructureerde chaos, een verzameling onlogisch elkaar opeenvolgende muzikale zijpaden die toch een bepaald spoor volgen. Denk aan een vroege Pussy Galore die een sessie doet met saxofonist James White wijl ze samen met Royal Trux een trip naar een ander universum maken. De afsluitende track duurt meteen tien minuten, en geeft een andere inkijk op het muzikale kunnen van No Doctors: Sonic Youth-gitaren en het melodieuze van Thinking Fellers Union Local 282 culmineren in een hakkerig en repetitief feest waar blazers en anarcho-aandoende vocalen de gekte ten top voeren. Het lijkt allemaal veel ingewikkelder dan het is. Erp Saints lijkt op het eerste gehoor een moeilijk te verhapstukken plaatje, maar verdere beluistering laat de muzikale wondertjes ontluiken, resulterend in een reikhalzend uitzien naar meer muzikale exploten van deze maffe bende.