Het is vier jaar geleden sinds de release van de laatste volwaardige plaat van Giant Sand ‘Chore of Enchantment’ (als we het tussendoortje ‘Cover Magazine’ even niet meerekenen) en frontman Howe Gelb is gelukkig nog steeds geen haar veranderd. Gelukkig, omdat niemand een sound kan neerzetten zoals onze favoriete inwoner van Tuscon, Arizona dat kan. Gelb denkt en musiceert in twintig verschillende richtingen tegelijkertijd, freewheelend tussen woestijndistortie, jazz, bossanova, rammelige country en rock en roll. Deze nieuwe cd, geproduceerd door John Parish, is dan ook zowel muzikaal als geografisch all over the map. De muziek werd opgenomen in de States en in Denemarken, met hulp van onder andere Henriette Sennenvaldt van Under Byen. Maar ook met mooi volk als Scout Niblett en Vic Chesnutt. Het openingsnummer Classico begint als een tradioneel akoestisch nummer tot Gelb het ergens halverweg laat openscheuren door het soort distortie waar je broekspijpen van gaan fladderen. En daarmee is de toon gezet, want niets is wat het lijkt in Gelbs universum. Hij laveert met gemak van scheurende gitaren (NYC ot time, Flying Around The Sun At Remarkable Speed) over jazzpianoriedels (Drab) naar de prachtige akoestische poëzie van Hood (View From A Heidelberg Hotel), met daarin een zinnetje dat best wel eens een sneer zou kunnen zijn in de richting van zijn vroegere companen Joey Burns en John Convertino (thans welbekend als Calexico) :‘ The way Im feeling about the brotherhood/Has me feeling down and up/To no good’. Lineair kan je het allemaal niet noemen, maar dat moet je bij Giant Sand niet verwachten, waar het doel altijd minder belangrijk is dan de tocht ernaartoe. Giant Sand timmert ondertussen al twintig jaar aan de weg, zonder ook maar één toegeving te doen. En daar zijn wij ontzettend dankbaar voor.