We houden van ambacht, van vakmanschap. Maatwerk en precisie, het zijn woorden die we opsnuiven als pure lucht. Koesteren als een bijbels verhaal. Nog het meest omdat we dit alles zelf moeten ontberen. Geen nagel krijgen we in de muur geklopt. Je kunt beter je moeder bellen. Doe-het-zelf, we houden niet van het woord. Waarom staan kliederen als een vakman het oude, stoffige pand dat we zonodig moesten kopen met een gulle zwaai kan omtoveren tot het sprookjeshuis waar jij zo van droomde? Ben ik een prins en waarom hebben we een huis met domotica én zonder balkon gekocht? Wat men ook van mij moge beweren, je bent te praktisch ingesteld en ik teveel een dromer. Ze is het huis uit. Een goed moment om Seismograph nog eens op te leggen. Ik ben op zoek naar weemoed en naar mooie melodieën die een verhaal vertellen, naar het middelpunt van de plaat, naar muziek zonder woorden. Het is Frans en van een ongekend vakmanschap. Nicolas Bernaud is zijn naam en als student maakte hij ooit een studie over alles-wat-fout-kan-lopen. Het blijft hem fascineren, boeien en het is tekenend voor zijn muzikale exploratie. Op Seismograph dwaalt hij rond in de uithoeken van zijn elektronica, hij experimenteert met glitch, maar is nog het meest onder de indruk van de kracht van golvende klanklandschappen. L Erosion Des Contours schraapt en kraakt, maar houdt zich staande, bloeit open tot een ouverture waar de melodie eerst komt. Amper één week ken ik Seismograph en nu al weet ik dat ik ze altijd al gemist heb. Puur vakmanschap, puur als een ongepolijste diamant. Puur in elke betekenis van het woord.