Om een maximaal effect te krijgen, dient de volumeknop volledig opengedraaid te worden zodat de noisegolven van Giffoni, Ranaldo en ORourke ongestoord hun werk kunnen doen. Laat de gierende chaos binnendringen in je hoofd, laat ongecontroleerde spastische bewegingen het lichaam overnemen. De gitaarnoise van Ranaldo wordt overstemd door de elektronische waanzin afkomstig van de zieke computers van Giffoni en ORourke. Ranaldo laat verschillende keren een brandalarm afgaan, met extatische reacties van het publiek tot gevolg. Twintig minuten van de allerbeste noise. Bij Sakada gaat het er allemaal wat rustiger aan toe. De groep bestaat uit Eddie Prévost, Rhodri Davies, Mattin, Maragarida Garcia en Mark Wastell. Zij spelen zowel akoestische als elektronische instrumenten: harp, percussie, bas, computer. Het vreemde is dat je als luisteraar tussen al dat geschraap zelden weet welk instrument je nu juist hoort. Textuur is hier het sleutelwoord en dat is er in overvloed. Geïsoleerde geluiden schuiven op, boven en naast elkaar. Dit zijn de eerste twee delen van een nieuwe reeks 3 cds die avontuurlijke geïmproviseerde muziek documenteren. We wachten alvast vol ongeduld op de volgende releases.