Moet een artiest steeds evolueren en vernieuwend zijn? Zeer zeker niet. Hij kan ook kiezen om fantasievolle muziek te schrijven in een stijl die hem goed ligt. Het probleem in dit geval is dat in de wereld van de lounge de creatieve expressiemiddelen nogal beperkt zijn. Je moet echt wel van goeden huize zijn, wil je met éxact dezelfde ploeg (Bert Joris op trompet, Philip Catherine op gitaar, …) en éxact dezelfde sound je succes van twee jaar geleden evenaren. En daar wringt het schoentje. Na ‘Top Secret’ (2002) lijkt Marc Moulin uitverteld. De nummers op ‘Entertainment’ en zijn voorganger zijn onderling perfect uitwisselbaar. Gek om dit te moeten schrijven van een muzikant die in de jaren ’70 en ’80 zo progressief bezig was. Als je de winter echt niet zonder orgeltjes, gedempte trompet en guitarlicks op een midtempo housebeat kan doorkomen, wordt het misschien eerder tijd voor een abonnement op Gonzo en kennis te maken met boeiender projecten.