Telicatessen is het debuut van Rob Sonic, een figuur in de progressieve rap die in de US al wat bekendheid geniet (o.a. door mee te spelen bij Sonic Sum); in Europa moet hij nog doorbreken. Om meteen met de deur in huis te vallen: hij heeft een sterk en donker album van de bovenste plank in elkaar getimmerd. De consistente kwaliteit van de muzikale ondersteuning valt meteen op. Vakmanschap, zo’n coherente sound. Sonic is een verwoed verzamelaar van oude, analoge synthesizers. Door het exclusieve gebruik van knorrende elektronica en futuristische raps, krijg je een vreemde mengeling van sciencefiction en retro. Luister maar eens naar ‘Riot Ender’ of ‘Telicatessen’, nummers die zo van Belgische EBM-legende The Klinik konden zijn gestolen. De tracks klinken behoorlijk stoer, maar zijn zeker niet enkel voor rouwdouwers bedoeld. Rob’s raps springen er minder bovenuit: ze zijn degelijk, maar niet buitengewoon. De lyrics vallen trouwens niet altijd even goed te volgen – meer dan eens geeft Rob Sonic zich over aan vrije associatie. Vrees niet voor absurde complexiteit zoals bij pakweg Ramm:ell:zee, maar verwacht dan ook weer niet dat je alles van naadje tot draadje zal kunnen volgen.