Het tweede album reeds van Ammoncontact. ‘One In An Infinity Of Ways’ blaast triphop nieuw leven in, net zoals de zon die door de luiken van een leegstaande woning binnenpriemt. Maak een anagram van de namen Carlos Niño en Fabian Ammon Alston en verkrijg Ammoncontact. In zekere zin valt zo’n werkwijze te vergelijken met wat de twee muzikanten uithalen op hun jongste album: een interessante mix van spaarzame elektronica en allerlei samples. Het eindproduct is een downtempo, dubby experimenteel sfeertje. Niño kiest zijn geluidsfragmenten niet al te voor de hand liggend. Een contrabas struint doorheen een veldopname van Midden-Afrikaanse dansen, om in het midden van de wandeltocht in een verlopen jazzkroeg terecht te komen. ‘Fun Is For Funky’ is wat Prince anno 2004 had moeten zijn; ‘Wu Wu Woomp’ kan doorgaan voor vervormde nu-soul, opgeluisterd met een zeeziek orgeltje. Over elk nummer kan je wel fantaseren… Het is goed te horen dat er nog zoveel evolutie zit in een genre.