The Violet Hour is een kwartet uit Kopenhagen dat, na een ongemerkt voorbijgegaan minialbum in 2002, met Lazarus een cd vol melancholische liedjes op ons loslaat. De band gebruikt een uitgebreid instrumentarium voor het creëren van zijn donkere en treurige deuntjes, maar de herfstige atmosfeer primeert boven hun muzikale kunnen. Negen quasi perfecte verloren liefde-liedjes in een minimalistische muzikale setting en een behoorlijk naar voren gemixte zang van oppertreurwilg Daniel Rastén bevolken dit grijze schijfje. Sadcore van de bovenste plank, voor hen die nooit genoeg krijgen van Low, Codeine of Hugo Race. Het trio Barra Head, eveneens uit Kopenhagen, mengt introverte melodieën met complexe ritmestructuren in een zoektocht naar het Deense antwoord op Fugazi en andere Dischord-grootheden. Arrival is daarbij de vier songs tellende voorloper op hun tweede album We Are Your Numbers. Alle tracks behandelen eenzelfde thema, namelijk angst voor het onbekende, het vreemde, het andere. In Vlaanderen hebben we meer en meer van dergelijke vergrijsde kiezers die bang zijn voor alles wat niet in hun katholieke almanak staat. Jammer genoeg zullen die mensen deze vier pareltjes nooit te horen krijgen. Emo zonder de namaakpunk maar met het hart en de zang op de juiste plek, al is het stopstart-trucje en de noise-uitbarstingen op het einde van quasi elk nummer nergens vernieuwend.