The Architect is een plaat die een mythische status meekreeg, simpelweg omdat de release zoveel maal werd uitgesteld en pas twee jaar na de voltooiing verscheen. Naar een nieuw album van Cari Lekebusch is het overigens altijd uitkijken, zeker wanneer het uitkomt op Truesoul, het label van die andere technoicoon uit Stockholm, Adam Beyer. Truesoul is evenwel niet bestemd voor typische looptechno en The Architect werd lang geleden aangekondigd als een verzameling tracks die een afspiegeling vormen van de verschillende elektronische genres waar zowel Lekebusch als Beyer mee zijn opgegroeid. Er circuleerden al een aantal testpersingen, en ook de bijhorende website – waarop de fan mits wat creatief zoekwerk bonustracks, deejaysets en meer van het fraaie artwork kan terugvinden – was reeds on line, dus we wisten wat ons te wachten stond (zie GC 60, tn). Nu we onze gefrustreerd afgebeten nagels wat rust kunnen gunnen, moeten we toch zeggen dat alle verwachtingen werden ingelost, want Lekebusch haalde een prachtig en inderdaad gevarieerd album uit zijn koker. Er zijn heel wat rustige nummers op terug te vinden – soms neigend naar trip hop zoals de titeltrack of Shaded en soms erg housey zoals Love International -, aangevuld met stukken die beïnvloed zijn door breakbeats, electro uit de jaren tachtig of old school hip hop. Dit was duidelijk een aftasten van de muzikale mogelijkheden en bagage van de Zweed, en – voor diegenen die er nog niet vertrouwd mee waren – van zijn voorliefde voor andere elektronische muziek zoals die ook wordt afgeleverd door enkele van zijn eigen labeltjes. Een bewijs van de klasse van deze ervaren deejay en producer.