Veel echo, snerpende vocalen, snijdende gitaren, een repetitief beukende ritmebox: dit is muziek die sommige oudere VPRO-mannen als vunzige rock zouden omschrijven. Ik doe het niet, want ik voldoe bij mijn weten niet aan de kwalificaties vunzig, rock, VPRO en man. Over oudere kunnen we twisten. Maar wat vind ik nou van dit album van dit duo? Het is in ieder geval ongelooflijk clichématig, want het Dead Combo vindt het rock n rollwiel voor de driehonderdduizendste keer uit. Teksten over dood en verval (You Dont Look So Good), veel geschreeuw en gekrijs. Splinters is een T-Rexkloon. En, ach, in een bepaalde bui is het nog wel te doen, met een beetje goede wil is er zelfs enige moderne invloed te bespeuren (in het maffe Tech Out). We kunnen er bij vlagen zelfs om lachen, hoe serieus dit Dead Combo zich lijkt te nemen, bijvoorbeeld in hun David Bowie-cover Lets Dance. Maar vaker denk ik: neem dit soort mannetjes toch gewoon hun gitaartjes, leren jasjes en zwarte lippenstiftjes af. Suicide treedt ook nog steeds op; dat is toch genoeg?