The thing with us is that we’re just so different. We don’t sound like The White Stripes. We don’t sound like Coldplay. We don’t sound like anything current. We don’t do it deliberately. It’s just the way our music turns out. We’re not like anyone else.
Nou ja, als ze dit echt denken dan zijn ze hoogstens schattig naïef. Met die twee bands hebben ze inderdaad niks gemeen maar om nu te stellen dat ze absoluut uniek zijn gaat een paar flinke stappen te ver. Het is te lezen in hun bio op de website waar overigens nog meer opmerkelijke statements te vinden zijn, zoals: We’ve always said if more people started taking acid we’d clean up.. Het propageren van drogerende middelen op deze plek is niet juist maar na het beluisteren van Folly geloof ik graag dat ze wel houden van wat geestverruiming. Het zal de muziek vast nog meer ambiance geven. Maar ook zonder acid is Folly erg goed te pruimen. Het lijkt hier en daar een beetje op Talk Talks Spirit Of Eden. Of op die slowcore bandjes als Empress en Coastal maar dan wel met verve en overtuiging gebracht. Engineers dobbert in een oceaan van sfeer en zachte zanglijnen. Opborrelende gitaarklanken exploderen dan weer in de verte, dan weer vlak voor je neus. Tijdens hoogtepuntjes Come In Out Of The Rain en Natures Editing is de balans tussen sereniteit en actie bijna perfect te noemen. Tim Hardins If I Were A Carpenter krijgt van Engineers een mooi nieuw jasje en Forgiveness is medegeproduceert door Tim Holmes (Death In Vegas). Folly belooft wat voor de toekomst. Engineers zijn op de goede weg, ze moeten het alleen nog even op een volwaardig album waarmaken.