Ondanks een carrière van meer dan tien jaar is Back Home nog maar het eerste album van deze Zwitserse producer. Nochtans heeft Attias zijn talent al voldoende bewezen onder diverse pseudoniemen en voor gerenommeerde labels als 2000black, People en vooral zijn eigen Visions. Met Talkin Loud labelbaas Paul Martin bracht hij in 1991 wel al een Beatless album uit (Life Mirrors op Ubiquity), maar dit is dus zijn eerste soloalbum. Gelukkig is het niet zomaar een collectie briljante singles geworden al zal de echte fan in twee nummers wel ouder werk herkennen. Het uitgangspunt was het creëren van een fictieve soundtrack. Van bij de eerste luisterbeurt valt meteen op dat hij in de meeste nummers gebruik maakt van dezelfde instrumenten, waardoor hij in zijn opzet slaagt om er een stevig samenhangende plaat van te maken. De invloeden komen uit verwachte hoek: (soundtrack)jazz, soul, techno, brokenbeats en hiphop maar ook uit blues en zelfs opera. Attias is een ferm gerespecteerd producer en de nummers zitten dan ook heel goed in elkaar. De plaat opent zeer sterk met de moderne soul/blues van Help Me en de opgepompte hiphop van Future Jazz (sic). Daarna komen fel opgedreven brokenbeats steeds harder uit de luidsprekers geknald, als Lalo Schifrin op speed. 10,000 Leagues Deeper en Darker Side Of Light klinken zelfs heel erg bombastisch en hadden iets subtieler mogen klinken. Confusion en het titelnummer laten de adrenaline ook sneller gaan maar doen het met minder bombast. Voor een fan van Attias klinken ze dan ook vertrouwd kwaliteitsvol én beter in de oren. Vocale steun krijgt hij van goed volk als Bembé Ségue en Vanessa Freeman en vooral van nieuwkomer Colonel Red, die binnenkort ook met een eigen album komt en hier alvast drie nummers mag zegenen met zijn heel mooie stem. Alex Attias heeft met Back Home een coherente maar zeker geen gemakkelijke plaat afgeleverd. Het vergt een paar luisterbeurten voor je er vat op krijgt maar ze is de inspanning meer dan waard.