Een nieuwe release op het Franse Different-label waar ook Etienne De Crecy en Agoria gehuisvest zijn. Verwacht je bij Villeneuve niet meteen aan pure dansmuziek, eerder aan dromerige electropop. Het openingsnummer op deze ep laat het beste vermoeden: een feeëriek en dromerig xylofoonstukje aangevuld met de engelenstem van Mélanie Pain. Nooit eerder hoorde ik een française accentloos Engels zingen. Op deze schijf combineren ze indie pop met electronica. Ze versmelten deze twee genre’s tot een lekker in het oor liggend dat je niet loslaat. Dat de rest van de plaat in het Frans gezongen wordt, is absoluut geen minpunt. Bij het nummer Carrousel maken strijkers hun opwachting. Gecombineerd met clicks en blieps en een herhaald pianomelodietje creeëren ze een melancholisch en dromerig geluid. Deze plaat zou daarom ook perfect thuishoren op Morr music. Casiotone is, door het combineren van verschillende gitaarmelodieën en een op momenten bombastische drum, postrock met een randje. Explosions in the sky maar dan met meer electronica en net dat tikkeltje experimenteler. Op de ep staan nog 3 remixen van het openingsnummer Graceland, niet slecht, maar ook wel een nutteloze aanvulling van een lekker in het oor liggend en betoverend klinkend schijfje.