Subtiele percussie van Vladimir Tarasov opent Triotone. De sax van Anthony Braxton en piano van György Szabados voegen summiere toetsen toe aan dit breekbare klanktapijt waarin loszwevende noten en akkoorden geleidelijk overvloeien in een melodie. De verstandhouding tussen Braxton en Szabados, de Hongaarse vader van de free jazz, gaat terug tot midden jaren tachtig toen ze de duo-lp Szabraxtondos opnamen. Triotone is een registratie van een optreden dat het trio in 2003 gaf. De composities die we horen, zijn van de hand van Szabados, die zijn vrije improvisaties mengt met de Hongaarse muziektraditie van Franz Liszt en vooral die van Béla Bartok: muziek waarin het expressionistische gebaar en het improvisatiegevoel een belangrijke rol spelen. Braxton neemt de leiding over in de laatste stukken die volledig geïmproviseerd zijn en waarbij de nadruk gelegd wordt op texturen.
De muziek van Collective 4tet is volledig geïmproviseerd. Ook hier vloeien melodieën en improvisaties in elkaar over, maar de traditionele rollen voor percussie (Heinz Geisser), piano (Mark Hennen), trombone (Jeff Hoyer) en bas (William Parker) zijn hier veel minder scherp omschreven. Hennen benadert zijn pianospel soms meer als percussie, terwijl Geisser de percussie op momenten melodisch laat zingen. Continu verschuivende kleuren en melodieën. Tegen elkaar opbotsende ritmes zorgen voor een verrijkende luisterervaring.
Gebhard Ullmann, bekend van zijn samenwerkingen met o.a. drummer Han Bennink en bassist Joe Fonda, verkent met zijn Clarinet Trio samen met Jurgen Kupke en Michael Thieke sinds 1998 de geluidswerelden van de klarinet. Dertien korte stukken vormen de weerslag van evenzoveel benaderingswijzen, waarbij opvalt dat de collectieve improvisaties, die meer op textuur gericht zijn, intenser en veel dieper gaan dan de soms voorspelbare en oppervlakkige melodieën die in composities als Almost Twenty-Eight gebracht worden. Spijtig dat deze laatste het merendeel van de cd uitmaken.