Die ochtend speelde de dj dub. Lee Perry was voor even weer God en de nacht was de hemel, de hel en het vagevuur in één. Andrew Weatherall, hij zat ooit in de producerstoel bij The Orb en Primal Scream, stond met de klassieker Haunted Dancehall aan de wieg van Warp en zorgde lang voor het en vogue was voor de uitstekende No Wavecompilatie Nine O Clock Drop. U bent veel goed besteedde centen kwijt op E-Bay. I Need A Freak zet de toon, elektro is het hoofdrecept van deze sessie. Opvallend veel klassiekers, vaak in een net iets andere versie, en weinig experiment op dit uitstapje, wat niet belet dat Weatherall er toch in slaagt om een goed, pakkend verhaal te vertellen en uitzonderlijk voor de man alles soepel in elkaar laat overvloeien. Die ochtend was Lee Perry was weer even God. The Hell With Poverty. Aan fijngevoeligheid heeft niemand iets moeten ze gedacht hebben. Andy C & Hype, we waren ze jarenlang uit het oog verloren zijn terug van nooit echt verdwenen. Opvallend, de drum&bassscène heeft nog altijd dezelfde hoofdrolspelers als vier jaar terug. Krust, Ed Rush & Optical, J Majik en labels als Ram, Full Cycle en Infrared leveren de betere tracks. Gitzwart is de hoofdkleur. Geen klassieker in het genre, kent u de The Brazilian Job van Dj Marky nog, maar wel een degelijke mixplaat. One dj left. François K, lees de vakpers erop na en je begint te duizelen van zijn reputatie. Luister naar zijn mixplaat en je hoort een klassieke strikte technoset, hoogtepunt, pauze, hoogtepunt (repeat). Surgeon is nog steeds de ongekroonde koning van de technobeweging, Jeff Mills de prins van de duisternis. Dansmuziek, het zou de meest creatieve broedplaats van het muzikale universum moeten zijn. Helaas. I Need A Freak en nu terug naar de realiteit.